Schetsboek/spel

Bea Hoogbruin

Den Haag, winter 1944-'45

Later noemde we het de hongerwinter.

Wat mij goed is bijgebleven, ik was 13 jaar, is hoe we de avonden doorbrachten. Er was geen gas, geen electirciteit en 's avonds na 8 uur mocht je niet naar buiten. Er mocht ook geen straaltje licht naar buiten komen. Mijn vader, moeder en ik zaten aan de eettafel. Op de tafel lag een wit tafellaken om het licht van het drijvertje, het enige licht in de kamer, wat te laten reflecteren. Het was een glazen potje met tweederde water en daarop wat olie. Daar dreef een stukje katoen, vastgemaakt aan een houdertje, op. Dat werd aangestoken. Mijn moeder breide een truitje voor mij van witte en lichtblauwe katoen. Mijn vader maakte schetsen in zijn schetsboek en ik legde figuren met het wonderbaarlijke geduldspel.

Mevr. Hoogbruin

1940-1945 | segbroek

← vorige | alle | volgende →

Schetsboek/spel

← vorige | alle | volgende →