Mozaïek
You need to upgrade your flash player
Wie ik ben? Ik ben Aartje Pieternella Lantermans-Koning, en woon al jaren in Den Haag Zuid-West.
Ik ben bijna 70, geboren op 22 april 1940, vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Ik kom uit een groot gezin (8 kinderen, ik ben de oudste) uit de Oude Rijnstreek, “Het Groene Hart”, dicht bij Woerden.
Maar ik woon al sinds februari 1963 in Den Haag. Het was voor mij niet bepaald leuk toen, hier terecht te komen, want ik was ernstig ziek en belandde in een kliniek. Ik was toen bijna 23 en heb er tot en met juni 1972 gewoond.
In die tijd was ik heus niet altijd ziek, ik heb er van alles gedaan en geleerd, van huishoudelijke klusjes, tot allerlei creatieve activiteiten. Er waren 2 therapieën op dat gebied, 1 van handwerken en hobby’en, en ook 1, een grote zolder met plankenvloer, waar het rook naar verf, olie, krijt, thinner, lijm, papier en klei. Dat was mijn favoriete verblijf overdag. Ik heb er veel geleerd op het gebied van creatieve vakken, maar wel door middel van zelfexpressie, en bij mij, en dat zal wel bij meer zo geweest zijn, verwerkte ik mijn gedachten, trauma en aantal zielroerselen op die manier.
Ik maak mooie tekeningen met pen (kroontjes- en trekpen, houtskool, ecoline, krijt, olieverf, enz.) onder de deskundige begeleiding van Ondini Buitendorp (beeldhouwster van beroep). Zij kwam op een gegeven ogenblik op het idee, mozaïeken te maken van gebroken auto- en vliegtuigruiten (in Zoetermeer was een glasfabriek).
Dat ging zó: we kozen een olieverfschilderij, meestal één van onszelf uit (deze afbeelding is van mezelf, zoals de meesten die ik gemaakt heb, een stuk of 10 tot 12). Zo’n schildering werd op de achterkant van hardboard, de “jukkant” gemaakt. Degene die was uitgekozen, werd overgetrokken en met behulp van carbonpapier werden de contouren overgebracht op zacht board. Het glas werd – stukje voor stukje – eerst beschilderd in de kleur van de tekening, later kozen we grotere stukken die we beschilderden met ecoline. Al deze kleine stukjes, met een hamertje van elkaar getikt, werden in hun motief opgeplakt met speciale lijm (uit bussen). Dan laten drogen in het motief opplakken. Dat was een minutieus geduldwerkje, het glas werd natuurlijk met de gekleurde kant naar boven opgeplakt, maar zó, dat de kleur door het glas heen schijnt, wat een heel apart effect geeft. De meeste van deze mozaïeken van de groep zijn of verkocht of ‘genaast’, maar deze heb ik later gekregen. Ze zijn heel zwaar en het was een heel karwei het lopend naar huis te vervoeren. Ik hoop, dat u er ook van zult genieten, of in elk geval er met genoegen naar kijkt.
Aartje Pieternella Lantermans-Koning
Wie ik ben? Ik ben Aartje Pieternella Lantermans-Koning, en woon al jaren in Den Haag Zuid-West.
Ik ben bijna 70, geboren op 22 april 1940, vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Ik kom uit een groot gezin (8 kinderen, ik ben de oudste) uit de Oude Rijnstreek, “Het Groene Hart”, dicht bij Woerden.
Maar ik woon al sinds februari 1963 in Den Haag. Het was voor mij niet bepaald leuk toen, hier terecht te komen, want ik was ernstig ziek en belandde in een kliniek. Ik was toen bijna 23 en heb er tot en met juni 1972 gewoond.
In die tijd was ik heus niet altijd ziek, ik heb er van alles gedaan en geleerd, van huishoudelijke klusjes, tot allerlei creatieve activiteiten. Er waren 2 therapieën op dat gebied, 1 van handwerken en hobby’en, en ook 1, een grote zolder met plankenvloer, waar het rook naar verf, olie, krijt, thinner, lijm, papier en klei. Dat was mijn favoriete verblijf overdag. Ik heb er veel geleerd op het gebied van creatieve vakken, maar wel door middel van zelfexpressie, en bij mij, en dat zal wel bij meer zo geweest zijn, verwerkte ik mijn gedachten, trauma en aantal zielroerselen op die manier.
Ik maak mooie tekeningen met pen (kroontjes- en trekpen, houtskool, ecoline, krijt, olieverf, enz.) onder de deskundige begeleiding van Ondini Buitendorp (beeldhouwster van beroep). Zij kwam op een gegeven ogenblik op het idee, mozaïeken te maken van gebroken auto- en vliegtuigruiten (in Zoetermeer was een glasfabriek).
Dat ging zó: we kozen een olieverfschilderij, meestal één van onszelf uit (deze afbeelding is van mezelf, zoals de meesten die ik gemaakt heb, een stuk of 10 tot 12). Zo’n schildering werd op de achterkant van hardboard, de “jukkant” gemaakt. Degene die was uitgekozen, werd overgetrokken en met behulp van carbonpapier werden de contouren overgebracht op zacht board. Het glas werd – stukje voor stukje – eerst beschilderd in de kleur van de tekening, later kozen we grotere stukken die we beschilderden met ecoline. Al deze kleine stukjes, met een hamertje van elkaar getikt, werden in hun motief opgeplakt met speciale lijm (uit bussen). Dan laten drogen in het motief opplakken. Dat was een minutieus geduldwerkje, het glas werd natuurlijk met de gekleurde kant naar boven opgeplakt, maar zó, dat de kleur door het glas heen schijnt, wat een heel apart effect geeft. De meeste van deze mozaïeken van de groep zijn of verkocht of ‘genaast’, maar deze heb ik later gekregen. Ze zijn heel zwaar en het was een heel karwei het lopend naar huis te vervoeren. Ik hoop, dat u er ook van zult genieten, of in elk geval er met genoegen naar kijkt.
Aartje Pieternella Lantermans-Koning
One comment