Deze steen hebben we gevonden aan de kant van de Prinsessegracht toen die nog echt een gracht was. De vijzel hadden we uit Indië meegenomen, maar de stamper was kwijtgeraakt. Toen we de steen in het gras langs de waterkant zagen liggen, herkenden we hem onmiddellijk als de reïncarnatie van de zoekgeraakte stamper. Al 57 jaar maakt hij boemboes fijn en na de dood van mijn oma woont hij bij mij: de vijzel, in de keukenkast.
Silvie Julsing
Hihi mooi mam! en toen de steen een keer over het balkon was gesprongen in de tuin van de buren, kreeg hij ineens spijt. jij keek omlaag naar hem en hij keek terug, alsof hij wilde zeggen “ja wat nu?”
xxxx