Eerste arbeidsovereenkomst uit juli 1970

Mijn naam is Abdallah Agourram. Ik ben naar Nederland gekomen in 1970. Destijds was ik 25 jaar. Dit is mijn immigratie verhaal:

In 1968 hoorde ik van vrienden dat er een man was in Casablanca met de bijnaam 'Haj Hollandi'. Een Hollandse man die de bijnaam Haj kreeg als vorm van respect en Hollandi was vanzelfsprekend een Hollander. Haj Hollandi was een lieve en eervolle man die de Arabische taal beheerste, beter dan ik. Hij was op zoek naar mensen die naar Nederland wilden komen als gastarbeiders. Ik vroeg vrienden waar ik deze man kon vinden. Op een dag ging ik Haj Hollandi zoeken. Ik vond hem en stapte op hem af. "Bent u Haj Hollandi?" "Ja dat ben ik", zei hij lachend. Ik vertelde hem dat ik graag naar Nederland wilde om te gaan werken. Hij vroeg mij waar ik vandaan kwam waarop ik antwoorde, "uit Agadir". Hij vroeg mij of ik Soussie was en ik zei ja. Hij zei dat alle mensen uit Souss zakenlieden/ondernemer waren. Ik reageerde daarop en zei dat klopt alleen mijn vader is schapenherder, waarop Haj Hollandi lachte. Hij vroeg mij of ik certificaten had en ik zei dat ik gecertificeerd timmerman was en liet hem mijn certificaten zien. Hij vroeg me om mee te gaan naar zijn kantoor waar hij mijn contactgegevens registreerde. Haj Hollandi vertelde mij dat ik in mei een examen kon afleggen ter voorberieiding van ons werk in Nederland. Dit examen haalde ik met vlag en wimpel. Daarna was het zaak om een fysieke controle te doen in het ziekenhuis Jules Colombani in Casablanca. na twee weken waren de resultaten binnen en ook hierin kwam ik goed uit alle testen. Als je het examen had gehaald en je fysieke screening positief was, was de volgende stap een trip naar het consulaat om een paspoort aan te vragen. Nadat dit was geregeld, kreeg ik van Haj Hollandi door dat ik 4 september naar Nederland moest gaan. Ik en een aantal andere gastarbeiders arriveerden op Schiphol Amsterdam waar twee bedrijfsauto's alle gastarbeiders voor een bedrijf in Boxtel aan het opwachten waren. De chauffeurs hadden alle immigranten afgezet in een hotel in Lunteren. We kregen eten en de volgende dag werden we weer opgehaald om naar het bedrijf te gaan in Boxtel. We kregen van het bedrijf 40 gulden pp met een envelop en postzegels om onze familieleden een brief te sturen dat we veilig waren aangekomen en de rest van het geld was om boodschappen te doen. Ondertussen had ik een appartement in Wageningen waar ik verbleef.

Ik heb met veel plezier gewerkt in Boxtel en ik ben de mensen die in het bedrijf werkten erg dankbaar hiervoor. Ook in Wageningen heb ik met plezier gewoond. De inwoners waren gul en aardig. Het was een goede tijd voor een gastarbeider zoals ik. Aan het eind van mijn werkcontact in Boxtel ben ik verhuisd naar Den Haag. De reden hiervoor is omdat ik twee goede vrienden heb verloren aan een auto ongeluk. Het idee dat ik elke dag langs hun graf moest als ik ging werken en naar huis ging, brak mijn hart. Het waren vrienden met wie ik van Marokko naar Nederland ben gekomen. Ik had om die reden de Gemeente Den Haag gevraagd of ik naar Den Haag kon verhuizen. In 1971 ben ik uitendelijk verhuisd naar Den Haag.

Ik had het goed in democratisch Nederland en was blij dat ik de overstap had gemaakt om hier naar toe te komen. In ben de toenmalige regering, het Koninkrijk, het bedrijf in Boxtel, mevrouw Tia, Haj Hollandi en de inwoners van Wageningen dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen. Ik ben ook alle andere bedrijven waar ik heb gewerkt dankbaar voor de werkplekken. Ik dank God voor Nederland en haar kansen en mogelijkheden.

Gegroet

Abdallah Agouram