Mijn herinnering

Van een soort vredesorganisatie mochten wij kinderen een maaltijd halen, die we in de klas moesten opeten. Het was voor ons, niet voor de ouders. Op een dag kwam het eten maar niet, we wachtten uren, rillend van de kou in de banken. Een juf vertelde van Ranuntsel, het einde heb ik nooit gehoord, het eten was er!

Naam

E-mail (optioneel veld)

Reactie

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.