Verhaal gevat in plakboeken
You need to upgrade your flash player
De HTM bestond in 1989 125 jaar en als actie mocht ik van mijn werkgever twee dagen lang tochten maken met de bejaarden van Haagse bejaardenhuizen. Het was leuk en naar aanleiding daarvan besloot ik contact op te nemen met het Haagse Rode Kruis, zodat ik het vaker kon organiseren. Het was een groot succes geworden en ik heb er wel iets heel speciaals van gemaakt. Zo gingen we tijdens de tocht ‘Haagse Kakker’ eten bij Hans en Frans Hessing, haring proeven bij Simonis op Scheveningen en ook kregen we dagelijks een heerlijke lunch aangeboden door het Haagse Rode Kruis.
Het is een prachtig project geweest waar 11.000 bejaarden aan mee hebben gedaan. Dat waren totaal 270 rondritten / dagjes uit, in het voor- en najaar, 7 jaar lang. Dit project was bedoeld om mensen mee te nemen die niet dagelijks meer naar buiten konden, waaronder dementen en zeer slecht ter been zijnde mensen.
Al die rondritten hebben me veel verhalen anekdotes opgeleverd. Deze heb ik gebundeld met daarbij drie boeken met foto’s, kranten recensies en dankbrieven van bejaarden. Ik wil dat deze verhalen bewaard blijven en voort blijven leven.
Zo was er een man die de haring in zijn binnenzak had gestoken, hij wou deze meenemen voor de zuster. Ik ontmoette in de bus, tijdens een van mijn rondritten voor het Paleis Noordeinde, een koetsier van de Gouden Koets, de heer Kant, die 45 jaar bij de Koninklijke Stallen had gewerkt. Ik heb vele foto’s gekregen, waar hij koetsier was op alle koetsen. Foto’s van trouwerijen, evenementen en waarbij hij reed op de Gouden Koets.
Ook kreeg ik een keer een telefoontje van de vrouw van de Burgemeester, mevrouw Havermans, ze vond het een mooi project en wilde ook een keer een dagje mee. Voor deze dag had ik een rondleiding door het Departement van de Koninklijke Stallen kunnen regelen. Het was een groot succes, de mensen in de bus wisten niet wat hen overkwam. En na dat bezoek stond mevrouw Havermans erop dat we na de lunch bij haar thuis op het Kapelplein thee gingen drinken. Nou, het was een heel gedoe met al die rollators eer iedereen zat. Het huis zat vol en in de tuin was ook geen plek meer....maar we kregen allemaal iets te drinken met een koekje!
Kees van der Zwan
De HTM bestond in 1989 125 jaar en als actie mocht ik van mijn werkgever twee dagen lang tochten maken met de bejaarden van Haagse bejaardenhuizen. Het was leuk en naar aanleiding daarvan besloot ik contact op te nemen met het Haagse Rode Kruis, zodat ik het vaker kon organiseren. Het was een groot succes geworden en ik heb er wel iets heel speciaals van gemaakt. Zo gingen we tijdens de tocht ‘Haagse Kakker’ eten bij Hans en Frans Hessing, haring proeven bij Simonis op Scheveningen en ook kregen we dagelijks een heerlijke lunch aangeboden door het Haagse Rode Kruis.
Het is een prachtig project geweest waar 11.000 bejaarden aan mee hebben gedaan. Dat waren totaal 270 rondritten / dagjes uit, in het voor- en najaar, 7 jaar lang. Dit project was bedoeld om mensen mee te nemen die niet dagelijks meer naar buiten konden, waaronder dementen en zeer slecht ter been zijnde mensen.
Al die rondritten hebben me veel verhalen anekdotes opgeleverd. Deze heb ik gebundeld met daarbij drie boeken met foto’s, kranten recensies en dankbrieven van bejaarden. Ik wil dat deze verhalen bewaard blijven en voort blijven leven.
Zo was er een man die de haring in zijn binnenzak had gestoken, hij wou deze meenemen voor de zuster. Ik ontmoette in de bus, tijdens een van mijn rondritten voor het Paleis Noordeinde, een koetsier van de Gouden Koets, de heer Kant, die 45 jaar bij de Koninklijke Stallen had gewerkt. Ik heb vele foto’s gekregen, waar hij koetsier was op alle koetsen. Foto’s van trouwerijen, evenementen en waarbij hij reed op de Gouden Koets.
Ook kreeg ik een keer een telefoontje van de vrouw van de Burgemeester, mevrouw Havermans, ze vond het een mooi project en wilde ook een keer een dagje mee. Voor deze dag had ik een rondleiding door het Departement van de Koninklijke Stallen kunnen regelen. Het was een groot succes, de mensen in de bus wisten niet wat hen overkwam. En na dat bezoek stond mevrouw Havermans erop dat we na de lunch bij haar thuis op het Kapelplein thee gingen drinken. Nou, het was een heel gedoe met al die rollators eer iedereen zat. Het huis zat vol en in de tuin was ook geen plek meer....maar we kregen allemaal iets te drinken met een koekje!
Kees van der Zwan
No comments